Review: Nikon AF-P Nikkor 70-300mm f/4.5-5.6E ED VR

6 mei 2018, 10:00

Nu steeds meer fotografen de stap naar fullframe maken, groeit de behoeft aan groot glaswerk. Met deze telezoom zet Nikon vooral ook een betaalbare optie neer. Maar niet voor alle body’s…

Review: Nikon AF-P Nikkor 70-300mm f/4.5-5.6E ED VR

Stappenmotors zijn de oplossing voor de filmende fotograaf die steeds weer tegen de beperkingen van de traditionele objectieven oploopt. Die zoeken met de traditionele fasedetectie snel naar de optimale scherpstelling. Maar tijdens het filmen maakt de Nikon-body gebruik van contrast autofocus. De body zoekt dan met je objectief heen en weer net zolang tot je onderwerp het hoogste contrast heeft. Dat ‘zoeken’ naar de juiste scherpte is nogal storend op film. Een stappenmotor schiet niet of nauwelijks door in de autofocus en is daardoor geschikter voor film.

Nikon heeft niet bijster veel ervaring nog met deze veel stillere stappenmotoren. Veel van de oudere body’s kunnen niet met deze techniek overweg. Check daarom eerst bij je leverancier of je body met dit nieuwe objectief compatibel is.

Een licht en compact fullframe objectief voor dit zoombereik is de eerste gedachte die bij je opkomt als je hem in je handen hebt. Voorzien van metalen vatting en stof- en spatwaterdicht. Het objectief hoort niet bij Nikons premium-lijn en dat voel je. Al maakt dat kunststof deze telezoom juist zo prettig licht. Zoomen doe je met een brede ring voorop in ongeveer 85 graden van 70 naar 300 mm. Je voelt redelijk wat weerstand, maar die druk is over het hele bereik fijn gelijk, wat niet bij alle objectieven het geval is.

Scherpstellen

De ingebouwde beeldstabilisatie levert je vier stoppen winst op en heeft twee VR-standen: normaal en ‘sport’, welke laatste je goed kunt gebruiken bij pan-bewegingen.

Het objectief scoort in het middenbereik in het centrum voorbeeldig, terwijl de randen iets achterblijven. Stevig diafragmeren helpt dan wel. In de uiterste standen van het zoombereik is de scherpte in het centrum ook prima, maar blijft de randscherpte ook na flink diafragmeren toch flink achter. In de 70mm-stand heeft het objectief last van vertekening, maar dat trekt snel weg als je inzoomt.

De scherpstelring is naar onze smaak ongemakkelijk smal. Er is geen mechanische koppeling tussen de ring en het glaswerk. De communicatie verloopt via de body en de stappenmotor via ‘focus by wire’. Scherpstellen is als je fotografeert voor deze prijsklasse redelijk snel en vooral stil. Zowel in de fasedetectie modus als bij de contrast autofocus in live view.

Bij het scherpstellen tijdens het filmen is het zoeken naar de juiste scherpstelling flink verbeterd. Maar het heen en weer zoeken blijft nog wel zichtbaar. Dat is voornamelijk toch te wijten aan de manier waarop de contrast autofocus van de Nikon-body’s tot nu toe werkt.